Uz jsem si to uvedomovala drive ale asi ne tak casto jak bych mela. Ted na to znovu prichazi rec v konverzaci s pribuznymi a znamymi. Neuvedomujeme si dulezitost obycejnych, prostych veci, protoze je povazujeme za samozrejme, az do te doby, kdy samozrejmymi byt prestanou.

Treba objeti, polibek, podani ruky.

Nebo stin.

Napadlo vas nekdy jak uzasny je stin, jake dokaze hrat hry?

Jenze je k nemu potreba slunce.

A to ted neni, misto neho prsi a je mlha nebo tma.

Ale my v to slunce doufame,

tak jako v ty objeti a polibky.